Achterstallig onderhoud
De laatste tijd ben ik veel bezig met achterstallig onderhoud, Niet de leukste klussen, want ze zijn niet voor niets achterstallig. Het zou beter zijn geweest, en me veel werk hebben gescheeld, als ik die klusjes meteen had opgepakt. Nu is het een grote berg werk waar ik me doorheen moet werken. Maar ja, eigen schuld, dikke bult.
Is niets doen óók een optie
Nu heb ik de neiging, dat als ik al aan achterstallig onderhoud begin, me af te vragen of het wel echt nodig is. Kan ik het niet gewoon niet doen? Soms is dat een goede remedie (gewoon niet doen dus) en kijken wat ervan komt. Laat de tijd maar zijn werk doen. Maar vaak keert de wal het schip en baal ik van mijn uitstelgedrag.
Ik moet ook zoveel
Maar aan de andere kant moet ik wel veel van mezelf. Bijvoorbeeld in mijn werk wil en moet ik van mezelf meer dan up-to-date zijn, en dáár gaat het huidige achterstallig onderhoud over. Naast bijblijven en -zijn (lezen, intervisie, scholing) ook nog al die interessante artikelen over van alles documenteren. Je kunt het immers nodig hebben nietwaar? Daar zit nu juist mijn kneep. Een stapel interessante artikelen die stelselmatig groeide, maar die wegens gebrek aan eerdere prioriteitstelling, qua overzicht steeds minder bruikbaar werd. Daarvoor had ik ze niet uitgeknipt.
Eisenhower
Gebrek aan prioriteitstelling is de grote oorzaak van achterstalligheid. Nu hoor ik je denken, maar ik kon toch niet anders? Het andere was nog belangrijker! Misschien is dat bij jou zo, maar bij mij lang niet altijd. Mij ‘overkomen’ vaak zaken of ik stel vaak uit. Even eerst nog dit….. en dan is de tijd voorbij. Herkenbaar? Het verschil tussen dringend en belangrijk. Eisenhower is er groot mee geworden d.w.z.
- Dringend en belangrijk: nu doen
- Niet dringend en belangrijk: plannen
- Niet belangrijk en dringend: niet aan beginnen en/of een ander laten doen
- Niet dringend/ niet belangrijk: in de prullenbak ermee
Ik neem mij voor me meer te focussen op het belangrijke en minder op het dringende.