Advent
Op het moment dat ik dit schrijf, bevinden we ons in de ‘adventstijd’. De weken voorafgaand aan het Kerstfeest. Het woord advent komt uit het Latijn: ‘adventus’ oftewel ‘de komst’. De december maand staat traditiegetrouw in het teken van ‘de komst’. Eerst Sinterklaas en gelukkig kort daarna (of daarvoor) storten we ons (al vast) op de Kerst.
Eindejaarsrituelen
Voor de komst van de Kerst wordt van u verwacht dat u dat doet met eten, kaarsen en sfeerverlichting, vredesgroeten in de vorm van de kerstkaart, samen aan tafel met mensen die je liever niet ziet of spreekt. Ik kan nog wel even doorgaan, maar u weet zelf wel wat, nu het december is, van u verwacht wordt… De eindejaarsrituelen vieren, praten, terugkijken en vooruitblikken. Terwijl we eigenlijk wel weten dat onze invloed op wat gebeurde of wat komen gaat uiteindelijk maar heel betrekkelijk is.
Ontnuchterend
Advent, de weken voorafgaand aan het moment suprême, wekken bij menigeen de verwachting dat het heel bijzonder zal worden, eenmalig (elk jaar weer). Anderen zien deze weken als het uitzien naar 1 januari, de maand waar we weer nuchter worden. Het leven weer ‘normaal’ wordt.
Afwachten in de OR
Terwijl u dit zo leest, denkt u wellicht ‘wat heeft dit met medezeggenschap te maken’. Nou volgens mij zijn er best wel parallellen. Bijvoorbeeld de verwachting dat wat de OR te doen heeft vanzelf wel komt. Als je wacht volgt na 1 december 24, 25 en 26 december. Als je beeld van medezeggenschap is dat de invloed van de OR samenvalt met artikel 25 en 27, dan klopt dat wel. Passief wachtend op het recht op advies, het recht op instemming. Edoch van passiviteit, van alleen maar wachten en wachten en daarover vervolgens gefrustreerd worden- haal je het plezier van een vreugdevol moment niet dichterbij.
De oplossing
Mijn tip: lees eens wat vaker artikel 28. Het heeft maar 4 leden. Het roept je op om te sturen, zelf initiatief te nemen, zaken te bevorderen. En als er in die tekst niets staat over de actuele situatie waar je het over willen hebben, dan let je niets om er als OR toch iets van te vinden van wat bijdraagt (of afbreuk doet/kan doen) aan de continuïteit van de organisatie. Daar ging het immers eigenlijk om… en ‘alles’ bespreken is, als het erop aan komt, ook geborgd.
Alles begint met het voornemen
We sluiten deze maand af met goede voornemens voor het nieuwe jaar. We weten dan wel dat onze invloed op wat komen gaat uiteindelijk maar heel betrekkelijk is. De keuze blijft hoe dan ook afwachten, of ga je als OR staan voor wat je werkelijk belangrijk vindt. Óók als dat lastig is. De effecten hiervan, nou dat is echt iets om naar uit te zien!