Briefje
In de jeugdhulpverlening kunnen groepswerkers ’s nachts een paar uur slapen op het werk. De jeugd ligt in bed (als het goed is) en na het afronden van de dagrapportage kan de groepswerker ook naar bed. De traditie in het team is om ’s ochtends na het opstaan het bed voor de volgende collega op te maken, zodat die letterlijk en figuurlijk een gespreid bedje aantreft.
Traditie
Toen ik in de jeugdhulpverlening werkzaam was, is op enig moment de traditie ontstaan om na het opmaken van het bed voor je collega ook een persoonlijk briefje te schrijven. Dat kan een welgemeende nachtwens zijn, of een gebbetje als de favoriete voetbalclub een keer gewonnen of juist verloren heeft. Of een wens over hoe de dag voor de collega verlopen is (soms met ingrijpende gesprekken/activiteiten) of de komende dag voor hem of haar gaat worden.
Mijn eigen ervaring was dat het telkens een verrassing is als het dekbed wordt opengeslagen en je het briefje van je collega aantreft, omdat je er – elke keer weer – niet op verdacht bent dat het voor je klaar ligt.
Wordt vervolgd
Inmiddels werk ik allang niet meer in de jeugdhulpverlening en in de medezeggenschap worden geen nachtwensen voor collega’s of OR-leden geschreven. Het is zeker 20 jaar geleden dat ik m’n laatste briefje schreef. Onlangs zag ik via LinkedIn een teamfoto van het team waarvoor ik destijds als werkbegeleider werkzaam was. Op de foto nog een van de collega’s die ik nog ken. Op mijn reactie over het feit dat ze er nog was, reageerde een oud-collega over haar tijd dat ze als inval- en vakantiekracht in het team kwam werken en memoreerde het briefje onder het dekbed. Daar reageerde ik weer op, want het briefje was een bijzondere traditie in dat geweldige team.
De huidige teammanager reageerde vervolgens met ‘maar dat briefjes schrijven, dat doen we nog steeds’! Het is inmiddels een traditie die al meer dan 30 jaar door het team in stand wordt gehouden.
Onderlinge betrokkenheid
Tradities zijn er om voort te zetten, maar in dit geval is het bijzonder dat deze al zo lang wordt voortgezet. Volgens mij staat het voor de onderlinge betrokkenheid in het team. De schrijver verplaatst zich voor een moment in zijn collega die de volgende nacht daar zal slapen, en schrijft daar wat over op. Het biedt erkenning, waardering, humor, nieuwe en creatieve gedachten, stimulans, motivatie en onderlinge betrokkenheid aan elkaar.
De ondernemingsraad is ook een samenwerkend team. Briefjes voor het slapengaan worden er niet geschreven, maar hoe zorgt de OR voor de onderlinge betrokkenheid, erkenning, waardering, stimulans en motivatie?
Heb het er eens over!