Dan maar verkiezingen
De OR wordt er moedeloos van. Op alles wat de OR voorstelt krijgt hij ‘nee’ op het rekest. Belangrijke punten worden door de bestuurder (meer of minder netjes) beantwoord, maar feitelijk voelt de OR zich systematisch afgepoeierd. En dat duurt al tijden. Alle beschikbare middelen zijn opgebruikt.
Dan stelt de OR de uiterste daad en besluit om gezamenlijk te stoppen en schrijft nieuwe verkiezingen uit. Het is net als in de parlementaire politiek…
Enige invalshoeken
- Voor de OR leden betekent het een heldere STOP.
Na een langere tijd van discussies en gedoe om de juiste tactiek te bedenken is de OR er helemaal klaar mee. Hier houdt het OR-werk op. Geen leeglopers meer en niet meer drammen op dichte deuren.
Hoe het verder moet weet de OR niet, maar wel dat het ZO niet verder gaat. Het is een mogelijkheid om zich persoonlijk te beraden op de vraag; waar leidt het persoonlijk commitment als OR-lid toe als er niets mee wordt gedaan? - Bijzonder signaal aan de bestuurder en Raad van Commissarissen of Raad van Toezicht.
Door helder te communiceren waarom deze OR met het werk stopt krijgt de bestuurder ook een bericht (en zijn toezichthouders óók). Hoe de bestuurder het ook opvat (variërend van ‘Hoera’ tot ‘Grote Verbazing’) moet hij hier iets mee. In elk geval moet het met de toezichthouders besproken worden. - Buitenkans voor de bestuurder?
Dat de OR opnieuw verkiezingen uitschrijft betekent niet dat de bestuurder (gauw) een aantal regelingen kan invoeren. Afhankelijk van de urgentie blijft de OR in functie. Afhankelijk van het onderwerp kan de OR het onderwerp wel verdagen tot ná de verkiezingen. - Post voor de achterban.
De achterban houdt zich vaak stil in organisaties. De aftredende OR geeft een helder verhaal over de redenen voor het uitschrijven van verkiezingen. Misschien niet alleen via mail en papier, maar ook een live samenkomst waar de gang van zaken nader verklaard kunnen worden.
Vaak communiceren ondernemingsraden vooral veel over het proces van samenwerking met de bestuurder maar nauwelijks over wat ze wilden bereiken en wat het resultaat is geweest. Het overleg met de achterban is een goede gelegenheid om gezamenlijk te bespreken hoe de stem van de medewerker in de organisatie door de leiding wordt gewogen. - Straks komt er niemand voor de nieuwe verkiezingen opdagen!Tja, dat kan natuurlijk gebeuren. Dit is het schrikbeeld van alle mensen die het fenomeen OR een goed hart toedragen. Er is geen zekerheid te geven over een goede afloop. Tegelijk: als er geen kandidaten voor een nieuwe OR komen dan is er blijkbaar sprake van gelukkige slaven (en die zijn het moeilijkst te bevrijden).
Wat vind je? Neem je het bovenstaande mee in je OR-gereedschapskoffer?