De hoop van de OR
Just breathe my dear (vrij naar Tich Nath Han)
De Coronacrisis vraagt veel van het aanpassingsvermogen van organisaties. U krijgt het wel voor de kiezen! Als het even kan, moet het werk doorgaan. Maar dan wel met extra voorzieningen om dat gezond en veilig te doen. Binnen de organisatie en daarbuiten. Hoe gaat uw OR daarmee om?
Improvisatie
Veel werk wordt nu aan de keukentafel gedaan. Al dan niet na het wegbrengen van de kinderen naar school. In veel organisaties heerst onrust die varieert van het experimenteren met de omgangsvormen (wel of geen mondkapjes) tot het kwijtraken van contact met kantoorcollega’s. Er zijn natuurlijk wel videocontacten, maar de organisatorische huidhonger laat zich voelen. U bent er inmiddels bekend mee.
De overheid komt regelmatig met nieuwe maatregelen en binnen een paar dagen moet de organisatie dit dan uitvoeren. Dit leidt tot wijzigingen van bedrijfsregels. Deze worden vaak ter plekke en per afdeling ontworpen. Er wordt – zelfsturend – veel geïmproviseerd.
Rommeligheid
De OR heeft in dit spel een zeer wisselende rol. Toezien op naleving van wettelijke regels op grond van artikel 28 WOR en al dan niet instemmen met nieuwe of gewijzigde arboregelingen vormen uw gereedschap. Hoe dan ook, als OR bent u bij de invoering van deze veranderingen een betrokken partij. Daarbij merkt u aan den lijve de rommeligheid en onzekerheid in de dagelijkse praktijk.
Als u niet oppast komt uw rol als gesprekspartner van de bestuurder in de verdrukking. De hoogste prioriteit heeft immers de inrichting van uw persoonlijke werksituatie en hoe u veilig kunt communiceren met uw collega’s. Voor u het weet, verwatert het gesprek met de bestuurder in de overlegvergadering en op informele momenten.
Hoop
Wat in de afgelopen maanden ook is verwaterd, dat zijn de tussentijdse contacten binnen de OR. Gestructureerd werken is er al helemaal niet meer bij. U mag al blij zijn als de OR weer eens bij elkaar komt. En ook het oppakken van de OR-taak gaat voor vele leden aarzelend.
De wereld en het organisatieperspectief is anders dan een jaar geleden. Wat is er nog over van de oude plannen? Waar staat nu de stip op de horizon? Waar moet u zich met alle onzekerheid nog op richten? Het mag toch niet zo zijn dat de hoop uit uw OR én uw organisatie wegvloeit!
Ademen
Hoop is de stuwende motor van het OR-werk. Hoop op verbetering, op inspraak, op het meesturen van de organisatie. Dus, ondernemingsraden, blijf rustig ademen en pak uw planning van uw samenkomsten weer op. Bezie uw oude prioriteiten, kijk wat er bij moet en kies die onderwerpen waarvan u vindt dat het nu tijd om ze op te pakken. Met de wijsheid van dit moment!