Voorwaarts en niet vergeten!
PvdA en GroenLinks, wel of niet samen? Ik vind de discussie daarover vermakelijk en beschamend tegelijk. Heren (het zijn vooral heren) die zich vooral in de jaren 80 van de vorige eeuw ‘het beste’ met ons, de samenleving, voor hadden, zo zeggen ze. Ze komen nu uit hun winterslaap en verhalen van de waarden van toen. En GroenLinks evenzo, al hoor je ze nu niet. Ik weet nog de tijd van vòòr GroenLinks: CPN, PPR, PSP en nog wat christenen. Ook goed bedoelende mensen, ze hadden het beste met ons voor!
Verwachtingen en dromen
Wat is er van terecht gekomen, na al die jaren? Als je naar rechtvaardigheid en vooruitgang kijkt helaas niet zo heel veel. Veel verwachtingen en dromen van toen zijn niet gerealiseerd; in elk geval in onvoldoende mate voor de gewone mensen aan de onderkant van de samenleving.
Geen hand in eigen boezem
De heren van de PvdA verhalen nu over de ‘historisch socialistische waarden’ van toen en die mogen vooral niet verloren gaan. Er is geen reflectie op wat er van terecht is gekomen, geen hand in eigen boezem, geen terugkijken op het uitkleden van de WAO, de WW enz. Geen terugkijken over hoe en waarom de Partij van de Arbeid zijn eigen natuurlijke achterban verried en in de armen van populistisch rechts dreef. Niet Wilders, maar deze heren zijn daar debet aan!
En dan die anderen, die nu zo graag een nieuwe partij willen. Eerst de naam, de lijsttrekker. Over inhoud, concrete verbeterplannen nog geen woord! Dat komt nog, eerst op naar ‘het midden’.
Jarige WOR
Wij vieren ondertussen 75 jaar Wet op de Ondernemingsraden. Dat is heel belangrijk natuurlijk! Veel oude verhalen, weinig nieuwe vooruitzichten, er is geen politieke partij die zich nog over ondernemingsraden bekommert, de SP daargelaten.
Ook aan de zijde van de vakbroeders wordt weinig verantwoordelijkheid genomen voor de weinige vooruitgang die er geboekt is in die 75 jaar! Hebben medewerkers nu ECHT meer invloed gekregen op hun eigen bedrijf of instelling? Dat valt tegen, vind ik.
Maar helemaal waardeloos is het ook niet. Er zijn stappen gemaakt, op het gebied van veiligheid bijvoorbeeld, al zijn we er nog niet. We zijn er als ondernemingsraden wel meer alleen voor komen staan.
Vakbonden laten het lopen
Waar nog niet zo lang geleden vakbonden natuurlijke bondgenoten waren, zijn ze nu onzichtbaar, plichtmatig en een eigen industrie geworden. Meer met zichzelf bezig dan met de snel veranderende wereld van werk en inkomen. Ik mis de inhoud en de richting van de vakbonden zeer. Is de hele medezeggenschap dan een oubollige erfenis van waar het 75 jaar geleden met de nieuwe wet om te doen was?
Ik vind dat we verstoft zijn. Ik vind ‘nieuwe medezeggenschap’ vaak net zo moerassig als ‘nieuwe politiek’ of ‘nieuwe cultuur’.
We gaan ervoor
Mijn oproep is dat iedereen zich bezint op waar het echt om gaat, met respect voor gisteren en gericht op morgen. Er is nog heel veel werk aan de winkel! Er is nog veel te winnen! Rechtvaardigheid is in onze arbeidsmarkt in ons arbeidsbestel (nog) niet gerealiseerd! Zullen we daar wél voor gaan?